Τα κλασικά φάρμακα δρουν κυρίως για την ύφεση της συμπτωματολογίας μιας ασθένειας χωρίς να αποκλείονται παρενέργειες, όμως τα σκευάσματα της φυσικής ρυθμιστικής ιατρικής δρουν  κυρίως για την ρύθμιση της φυσιολογίας χωρίς παρενέργειες.

Με άλλα λόγια χρησιμοποιούνται εξειδικευμένα σκευάσματα για κάθε εξελικτικό στάδιο της φλεγμονώδους διαδικασίας,  και η δράση τους είναι εξατομικευμένη και στοχευμένη.

Αυτή η νέα θεραπευτική προσέγγιση είναι φιλική προς τα κύτταρα γιατί οι ουσίες που περιέχονται στα σκευάσματα είναι εκχυλίσματα φυτών ή μέταλλα ή ιχνοστοιχεία ή και άλλα σε συγκέντρωση τέτοια έτσι ώστε να ρυθμίσουν το σύμπτωμα, πολλές φορές ενεργειακά, χωρίς παρενέργειες.  Οι μικρο-δόσεις δραστικών μορίων μετατρέπουν τις  ανοσολογικές απαντήσεις και επικοινωνίες των κυττάρων, όντας ικανές να επαναδραστηριοποιήσουν επαρκώς μια βιολογική ανοσολογική απάντηση (όπως συμβαίνει φυσιολογικά).

Με αυτό τον τρόπο η  φλεγμονώδης π.χ. διαδικασία (οξεία ή χρόνια) ρυθμίζεται ώστε να οδηγήσει σε πλήρη αυτοθεραπεία υπό ορισμένες προϋποθέσεις (σύμφωνα με τους κανόνες της αντιομοτοξικής θεραπευτικής), με σημαντική μείωση του χρόνου της αποκατάστασης.

Ανάλογα με τα κυρίαρχα συμπτώματα και ευρήματα της νόσου, μπορούμε κάθε φορά να επιλέξουμε διάφορα θεραπευτικά σκευάσματα και μεθόδους (θεραπευτική γυμναστική, βελονισμός, διαλογισμός κτλ.) της Φυσικής Ρυθμιστικής Ιατρικής, στα οποία πάντα έχει ενσωματωθεί ο επαναπρογραμματισμός του  PNEI και η παροχετευτική διαδικασία-αποτοξίνωση.